|

Formimi i biofilmit dhe çlirimi i fluorit nga ana e materialit të restaurimit dentar në lidhje me karakteristikat e sipërfaqes. Studim italian i publikuar jashtë vendit

Kariesi sekondar mbetet një nga shkaqet më të shpeshta të dështimit të një restaurimi konservativ. Një lezion i tillë është i lidhur ngushtë me aktivitetin metabolik të biofilmit bakterial që zhvillohet në sipërfaqen e restaurimeve dhe të indeve të forta përreth. Në veçanti për sa i përket restaurimeve me cementin glasionomer (GICs), çlirimi i joneve (ndër të cilëve joni i fluorit) mund të tamponojë acidet e gjeneruar nga bakteret dhe të inhibojë zhvillimin e specieve, me siguri Streptococcus mutans. Qëllimi i studimit aktual ka qenë vlerësimi i ndikimit të karakteristikave të sipërfaqes dhe i lëshimit të fluorit nga ana e formulimeve të ndryshme të cementeve glasionomere për restaurim mbi zhvillimin e biofilmit oral in vitro.

Kampione të standardizuara janë realizuar duke filluar nga klasa të ndryshme GICs: respektivisht, të modifikuar me rezinë (A), compomer (B), për cementim protetik (C), me viskozitet të lartë (D), kontrolle që kanë përdorur një rezinë kompoziti konvencionale (E) dhe kampione smalti njerëzor (F). Kampionet i janë nënshtruar analizave të sipërfaqes për sa i përket ashpërsisë, energjisë së lirë të sipërfaqes dhe përbërjes kimike të saj.
Pas parapërgatitjes së sipërfaqes me pështymë njerëzore sterile, një bioreaktor me fluks të vazhdueshëm është përdorur për të përftuar një zhvillim të biofilmit monospecifik të Streptococcus mutans mbi sipërfaqet e kampioneve në kushte të kontrolluara për 48 dhe 96 orë. Biofilmat janë analizuar në vijim duke matur biomasën bakteriale vitale dhe duke studiuar morfologjinë e biofilmit duke përdorur mikroskopin me skanim elektronik dhe lazer konfokal (CLSM). Çlirimi i fluorit nga kampionet është matur duke përdorur një mikro-analizë me elektroda jon-selektive në funksion të kushteve të ndryshme eksperimentale (inkubacion me zhvillim të biofilmit/mjedis likuid steril/mjedis likuid acid me pH=4).

Rezultatet tregojnë se nuk ka një korrelacion të mirë midis karakteristikave të sipërfaqes dhe zhvillimit të biofilmit, ndërkohë që çlirimi i fluorit ka prodhuar një influencë domethënëse mbi biofilmin si sasi biomase (Fig.1) dhe në morfologjinë e tij (Fig. 2 dhe 3). Çlirimi i fluorit është ndikuar në mënyrë domethënëse nga kushtet e inkubacionit, në veçanti prania e biofilmit ka shkaktuar një çlirim të reduktuar të fluorit krahasuar me kushtet e inkubacionit me mjedis likuid steril, ndërsa inkubacioni me mjedis likuid acid ka rritur çlirimin e fluorit krahasuar me atë me mjedis likuid steril (Fig. 4).
Brenda limiteve të një studimi in vitro, rezultatet sugjerojnë se formimi i biofilmit nuk mund të parashikohet lehtë në funksion të parametrave të sipërfaqes së substratit. Çlirimi i fluorurit nga CVI kontribuon për të kontrolluar formimin e biofilmit, në veçanti në fazat e tij të para. Rezultati më interesant megjithatë është se biofilmat oralë mund të modulojnë çlirimin e fluorit nga materialet e restaurimit që e inkorporojnë duke bërë çlirimin më të vogël por më konstant në kohë.

Për më tepër:

Biofilm formation and release of fluoride from dental restorative materials in relation to their surface properties. Autorë:Sebastian Hahnel, Andrei C. Ionescu, Gloria Cazzaniga, Marco Ottobelli, Eugenio Brambilla.

Fig. 1 Biomasa vitale e Straptococcus mutans i pranishëm në sipërfaqen e kampioneve pas 48 ose 96 orësh. Grafiku paraqet gabim mesatar standard ± 1; shkronjat e vogla të ndryshme tregojnë ndryshimet domethënëse midis grupeve (test Tukey, p<0,05). Materialet C,D dhe në masë më të vogël A kanë reduktuar në mënyrë domethënëse zhvillimin e biofilmit në të dy kohët e konsideruara të inkubacionit.

Fig. 2 Seritë e rikonstruksionit 3D të fushave me 750 x 750 µm të përftuara me mikroskop konfokal pas 48 orësh të zhvillimit të biofilmit. Qelizat e gjalla janë të përfaqësuara me të gjelbër dhe ato jo vitale me të kuqe. Materialet C dhe D paraqesin një numër më të madh qelizash të vdekura mbi të gjitha afër sipërfaqes.

Fig. 3 Seri mikro fotografish në mikroskop elektronik me skanim (2000x) të përftuara pas 48 orësh inkubacioni. Materialet C, D dhe B paraqesin një zhvillim më të vogël të bioflimit.

Për të votuar duhet të vendosni kredencialet tuaja në Medikey

Interesant ( 103 votim / mesatar 3 )