Zgjidhje jo implantare e një frakture vertikale të rrënjës

HYRJE

Frakturat vertikale në dhëmbë të trajtuar në mënyrë endodontike përfaqësojnë një sekelë jo lehtësisht të identifikueshme dhe të kontrollueshme. Është një nga rastet e para të ekstraksionit të dhëmbëve që kanë pësuar një terapi kanalare dhe pas verifikimit të lezionit është oportune që të eliminojmë sa më shpejt elementin dentar për të penguar që fraktura të përfshijë të gjithë sipërfaqen radikolare duke përcaktuar si pasojë një humbje të madhe të kockës.
Nuk ekziston një rregull fiks se si të veprojmë në situata në të cilat vendoset që të zëvendësohet një element dentar i prekur nga fraktura vertikale, me një implant të integruar në kockë. Nga ana tjetër, si në rastin e paraqitur, nuk janë të disponueshme as udhëzime se si të vijojmë kur është e mundur që të vendosim implante dhe të përftojmë një zëvendësim me një urë tradicionale që të përfshijë elementet dentare ngjitur me dhëmbin e frakturuar. Në rast se do të paraqiten fokusohemi në këtë aspekt të veçantë.

RASTI KLINIK

Pacienti, 34 vjeçar, ankohet në kuadrantin e parë për një dhimbje të lehtë gjatë kafshimit dhe për këtë arsye ishte drejtuar tek odonto-stomatologu (Fig. 1-3).
Pacienti ishte në gjendje të mirë shëndetësore. Nga pikëpamja stomatologjike kishte kryer kura të ndryshme që kërkonin disa rishikime. Pacienti megjithatë shprehej se ndiente fillimisht zonën superiore djathtas, ku dhimbja në periudhën e fundit ishte bërë më pak e durueshme sidomos gjatë kafshimit.

Fig. 1 Pamje frontale: prania e fasetave të papërshtatshme në grupin superior frontal dhe elementet 3.2 dhe 4.1 lingualized

Fig. 2 Pamje okluzale superiore: prania e restaurimeve të shumta të ngarkuar dhe mungesa e mbushjes në implantin 2.6

Fig. 3 Pamje laterale e djathtë: prania e recensioneve në korrespondencë të elementeve posteriore superiore dhe inferiore. Në kuadrantin e parë rezultojnë simptoma në 1.6 dhe 1.4

Fig. 4 Statusi periodontal: sondimi patologjik puntiform me ngarkesë te 1.5 në mënyrë vestibulare (7mm)

Fig. 5 Radiografia fillestare e kuadrantit të parë: kurora 1.5 e papërshtatshme, karies në elementin 1.6 dhe 1.5

Është kryer një analizë kompleksive e gojës dhe një fazë diagnostikuese e përpiktë, më pas është përpunuar një plan kompleks trajtimi që në këtë njësi përshkruhet vetëm për kuadrantin përkatës të lezionit të konstatuar në ngarkesë të 1.5. Dhëmbi në fjalë paraqiste në fakt një sondim me majë të barabartë me 7 mm në aspektin vestibular (fig. 4). Shqyrtimi radiografik nuk zbulonte asgjë në veçanti, përveç një progresi në trajtim dhe një valëzim të lehtë distal të margos së protezës (fig. 5).

PLANI I TRAJTIMIT

Specifikisht plani i trajtimit ka të bëjë me heqjen e kurorës për të verifikuar dyshimin diagnostikues të gjeneruar nga sondimi dhe nga simptomatologjia (fig. 6a, b). Relievi i frakturës vertikale ka nxitur që të vijojmë me shkëputjen e menjëhershme për të formuar një çlirim për pacientin duke i mundësuar një urë provizore gjatë pritjes për marrjen e masës së indeve periodontale ngjitur (fig. 7 dhe 8).
Pas rreth 8 muajsh kemi kaluar në fazën përfundimtare me dërgimin e një ure estetike në zirkon qeramikë të shtresëzuar: manifaktura të tilla, mbijetesa afatgjatë e të cilave është sot e barabartë me atë të manifakturave tradicionale në metal-qeramikë, garantojnë një estetikë të shkëlqyer dhe mbi të gjitha mundësinë për të përgatitur elementet dentare me trashësi të vogël (rreth një milimetër), zgjidhje ideale kur bëhet fjalë për dhëmbë vitalë si në rastin në fjalë (fig. 9-11).
Pas provave të duhura ura është cementuar me cemento xham-ionomer (fig. 12a-c dhe fig. 13).

Fig. 6a,b A) Rrënja e 1.5 pas heqjes së kurorës: linja e frakturës vestibulare. B) Pamje okluzale e dhëmbit

Fig. 7 Provizor para limimit me rezinë në model

Fig. 8 Provizori futet tek elementet ditën e kirurgjisë muko-gingivale dhe të ekstraksionit. Pamje pas 2 javësh nga heqja e penjve

Fig. 9 Pamje e kuadrantit pas 6 muajsh nga ndërhyrja muko-gingivale dhe nga ekstraksioni. Pacienti nuk ka dashur të kryejë një tërheqje të qiellzës për të kompensuar deficitin indor midis 1.5 dhe 1.6

Fig. 10 Gjurma e precizionit në silikon

Fig. 11a Faza e punimit të urës në zirkon-qeramikë dhe e manifakturës së përfunduar

Fig. 11b Faza e punimit të urës në zirkon-qeramikë dhe e manifakturës së përfunduar

Fig. 11c Faza e punimit të urës në zirkon-qeramikë dhe e manifakturës së përfunduar

Fig. 12a pamje finale e rehabilitimit që dëshmon stabilitet të indeve të buta të ripozicionuar dhe integrim të manifakturës me elemente të tjera dentare

Fig. 12b pamje finale e rehabilitimit që dëshmon stabilitet të indeve të buta të ripozicionuar dhe integrim të manifakturës me elemente të tjera dentare

Fig. 12c pamje finale e rehabilitimit që dëshmon stabilitet të indeve të buta të ripozicionuar dhe integrim të manifakturës me elemente të tjera dentare

Fig. 13 Radiografia finale e kontrollit pas cementimit.

KONKLUZIONE

Frakturat vertikale të rrënjës shpesh duken vetëm pas një sondimi të kujdesshëm periodontal; këto përcaktojnë në fakt një humbje të pikës së ngjitjes, e papajtueshme nga gjatësia me zonat ngjitur që nëse dallohet ngre dyshim në diagnostikim. Humbjet e indit kockor sjellin mungesën e kushteve të nevojshme për të vepruar me implante të integruar në kockë; i drejtohemi kështu protezës tradicionale si koncept, por inovative nga materialet që mundësojnë një estetikë optimale, një zgjatje të shkëlqyer në kohë dhe një përgatitje të dhëmbëve shtyllë në respektim të strukturave smalto-dentinale të mbetura.

Burimi: Dental Cadmos

Përktheu: Erjola Taga