Trajtimi kirurgjikal për rastin e rëndë të periodontitit kronik

Rast klinik fitues i çmimit Vogel

Dr. Maria Di Martino

Shoqata italiane e Periodontologjisë dhe Implantologjisë (SIdP) gjatë Kongresit XX Nacional të mbajtur në Rimini më 14-17 Mars 2018, ka vlerësuar si fitues të Çmimit Vogel për rastin më të mirë klinik dr. Maria Di Maritno, periodontologe e re e ekipit të prof. Massimo De Sanctis, Titullar i Katedrës së Periodontologjisë të Universitetit Vita e Salute San Raffaele, Milano.

Rasti klinik ka të bëjë me një grua 34 vjeçare që në vitin 2013 paraqiste një problem të periodontitit kronik të lokalizuar dhe të rëndë në nivelin e incizivëve #11-12, prekur nga një defekt infrakockor i thellë si krater, i shtrirë përtej dy të tretave të gjatësisë radikolare të të dy elementeve dentare. Bëhet fjalë për rezultatin e një procesi inflamator të zbuluar prej gati 10 vitesh nga ortodonti i saj dhe që nuk është trajtuar kurrë me asnjë terapi.

Prognoza e elementeve është e dyshimtë, estetika e buzëqeshjes është e kompromentuar si nga prania e një papile negative dhe nga një recesion i rëndësishëm vestibular i dy invizivëve që shkakton një eruptim pasiv të ndryshuar të elementeve të mbetura të sekstantin frontal maksilar.

Terapia ka parashikuar një trajtim selektiv dhe të kujdesshëm jo kirurgjikal me qëllim reduktimin e inflamacionit të indeve periodontale duke i përgatitur për një terapi rigjeneruese të njësisë #11-12 sipas qasjes së përshkruar në artikullin e Zucchelli, De Sanctis 2003. Incizioni SPP (simplified papilla preservation), rigjenerim me përdorimin e amelogenin të kombinuara me ksenograft, spostim të kurorës së lembos falë një lëshimi periostal me qëllim që të garantojmë një mbyllje primare në nivel interproksimal dhe të reduktojmë sa më shumë të jetë e mundur recesionet vestibulare të dy elementeve. Rezultati i terapisë është dëshmuar një sukses me reduktimin e thellësisë së sondimit prej 7-8 mm dhe mungesës së gjakrrjedhjes. Me stabilizimin e rezultateve të terapisë rigjeneruese dhe të gjendjes së shëndetit të dy incizivëve, faza e dytë kirurgjikale ka synuar për një përmirësim të estetikës me një terapi rezeksioni të kockës për korrigjimin e buzëqeshjes gingivale (Cairo dhe coll 2012, Tatakis et al.2015) dhe një teknikë në formë tuneli të modifikuar për shtimin e vëllimit të papilës #11-12 (Azzi & Etienne 1998, Aroca & Etienne 2010).

Rezultati pas 4 vitesh nga fillimi i trajtimit tregon një stabilitet të gjendjes së shëndetit të incizivëve në fjalë me parametra periodontalë fiziologjikë dhe një buzëqeshje nga ana estetike të këndshme me një shkallë të lartë të kënaqësisë nga ana e pacientit.

Rasti klinik ka mundësuar që të dëshmojmë rëndësinë e një diagnoze të kujdesshme që të marrë në konsideratë të gjithë zgavrën e gojës në planin dentar dhe periodontal dhe një qasje terapeutike biologjikisht të drejtuar, me qëllim që të shfrytëzojë sa më shumë të jetë e mundur potencialin riparues dhe rigjenerues të indeve në një paciente me pajtueshmëri optimale.