Ndërhyrja protetike me sistemet CAD/CAM pas traumës dentare

Dr. Paolo Arosio

Rasti që është propozuar merr në konsideratë opsionet e mundshme kur një ngjarje e papritur prek një pacient dhe më pas është e nevojshme ndërhyrja pa pasur mundësinë për të planifikuar një kohë të përshtatshme.

Pacientja L.Q.C., 55 vjeç, paraqitet në klinikë pas një traume në shtëpi me një protezë fikse provizore të incizivëve qendrorë me lëvizshmëri 3°. Kur hiqet proteza provizore elementi dentar 11 konfirmon lëvizshmërinë ndërsa 21 rezulton i frakturuar.

Planifikohet një rehabilitim implanto-protetik me vendosjen e implanteve kontekstuale pas avulsionit të 2 elementeve dentare pas vendosjes së tyre protetike.

Kjo lejon zgjidhjen e problemit estetik për një kohë të shkurtër dhe ruajtjen e gjeometrisë së indeve të buta peri-dentare si edhe atyre peri-implantare të ardhshme.

Avulsionet janë kryer duke ruajtur integritetin e kockës kortikale vestibulare të alveolës.

Vendosja respekton pozicionin para-alveolar pranë murit palatinal të alveolës dentare. Boshllëku vestibular është mbushur me zëvendësues kockor ksenogjenik për të ruajtur kortikalen.

Është përdorur metodika e kompanisë implantologjike IDI EVOLUTION sepse lejon një vlerësim të saktë të cilësisë kockore pjesë-specifike dhe intra-operatore duke lejuar programimin e stabilitetit primar të implantit duke moduluar makromorfologjinë implantare dhe diametrin e përgatitjes së alveolës implantare.

Gjeometria anti-rrotullim (hekzagon i brendshëm) e implanteve është orientuar për të thjeshtuar paralelizmin e komponentëve protetikë me kënd.

Referimi i ngjyrosur me blu (me kënd 30°) tregon pozicionin dhe këndin e monkonit të ardhshëm protetik për protezën e cementuar.

Pasi është identifikuar komponenti protetik me këndin e saktë është pozicionuar dhe janë kryer korrigjimet për identifikimin e morfologjisë.

Provizori u bë nga dy dhëmbë të përshtatur dhe të ribazuar.

Vëmendje e veçantë i është kushtuar modelimit të konkavitetit të pjesës transmukozale me qëllim që të krijohet hapësirë për formimin e gingivës pranë në mënyrë cilësore dhe sasiore që të lejohet një kufizim i mundshëm pas shërimit.

Shërimi pas 90 ditësh është krahasuar me rezultatin e parashikuar: aspekti i mukozave në vështrimin vestibular tregon një shëndet shumë të mirë të indeve, vështrimi okluzal lejon vlerësimin e një kufizimi perfekt të indeve të buta duke ruajtur gjeometritë papilare dhe një trashësi të përshtatshme, faktor i favorshëm në mënyrë prognostike për qëndrueshmërinë e rezultatit të kohës.

Më pas vijohet me marrjen e gjurmëve në mënyrë dixhitale për realizimin e protezës përfundimtare.

Është përdorur skaneri TRIOS 3shape® për skanimin dixhital të harkadave, duke lejuar zbulimin veç e veç të profilit të mukozës së kushtëzuar, skanimin e abutment të fiksuar direkt në lidhjen implanto-protetike dhe skanimin e provizorëve për t'i dhënë teknikut të dhëmbëve sa më shumë informacione që të jetë e mundur për realizimin e protezës së re.

Gjurma dixhitale përmban edhe informacione mbi ngjyrën e elementeve pranë, duke ofruar kështu një informacion që do t'i nevojitet teknikut të dhëmbëve në fazën e cementimit.

Transferimi i file në laborator kërkon pak minuta dhe nëpërmjet aplikimeve të dedikuara është e mundur që të ndiqen fazat e projektimit dhe modelimit të rehabilitimit.

Më specifikisht, për këtë pacient janë kryer 3 zgjidhje të ndryshme për të ruajtur influencën e morfologjisë dhe të materialeve në një rehabilitim me vlerë të lartë estetike.

Fazat e para konsistojnë në analizën e gjurmës dixhitale që është marrë, në drejtimin e analogëve në albumin me skanimet e abutment dhe në gjenerimin e modelit në rezinë prototip.

Modeli i realizuar kështu përcjell morfologjinë e indeve të buta dhe orientimin e lidhjes protetiko-implantare; ky informacion është i domosdoshëm për ndërtimin e mesostructure me çfarëdolloj zgjidhjeje protetike që të vendoset të vijohet: të cementuar apo me vidë.

Modelimi i elementeve paraprin krijimin e abutment protetikë; në këtë fazë është e mundur të përdoren informacionet e transferuara në skanimin e provizorëve.

Edhe në ambientin dixhital është e mundur të lidhen modelet në pajisjen e artikulimit (duke përdorur vlerat mesatare ose duke transferuar pozicionin e saktë nëpërmjet harqeve faciale dixhitale ose analoge) për të verifikuar dinamikën mastikatore në lëvizjet protruzive, mediotruzive dhe laterale.

Duke u nisur nga morfologjia e incizivëve procedohet me realizimin e monkonit protetik mbi skanimet dixhitale sipas indikacioneve të mjekut.

Zgjidhja e parë parashikon një monkon metalik të kushtëzuar (për të arritur një ngjyrë në të kuqe) me një profil konkav në zhvillim. Modelimi dixhital i këtij komponenti protetik rezulton shumë i thjeshtuar në krahasim me punimet konvencionale.

Në fakt ekziston mundësia për të kontrolluar profilin e pjesës transmukozale dhe morfologjinë e monkonit duke punuar gjithmonë në mbivendosjen e dizenjos së kurorës. Kjo lejon një kontroll më të mirë të trashësive duke optimizuar dizenjon e komponentit.

Zgjidhja e dytë dhe e tretë parashikon realizimin e abutment në zirkon të stabilizuar në një bazë për ngjitje (IDI Base, IDI EVOLUTION) me dy dizenjo të ndryshme: zgjidhja e dytë parashikon një monkon me një gropëz ndërsa zgjidhja e tretë një monkon pa gropëz. Dizenjo niset gjithmonë nga kurora për të arritur një morfologji që respekton hapësirat e sakta protetike.

Diferenca ndërmjet dy zgjidhjeve shfaqet në përgatitjen përfundimtare: monkoni me gropëz krijon një urë transmukozale që nuk preket më nga kurora, e duhet formuar saktë në mënyrë që të arrihet një kufizim i mirë i indeve të buta peri-implantare. Pasi është përfunduar realizimi bëhet ngjitja e IDI Base me kompozita specifike të dyfishta.

Monkoni në zirkon pa gropëz ndeshet me indet e buta vetëm në një të tretën apikale; pjesa e mbetur e monkonit ofron një mbështetje për kurorën që do të ketë edhe detyrën për të kryer kufizimin e indeve të buta.

Kjo zgjidhje ofron një mundësi për të korrigjuar profilin e emergjencës edhe pasi të jetë realizuar monkoni përfundimtar, por duhet të parashikojë një heqje shumë të saktë të materialit të cementimit që del jashtë kufirit gingival. Projekti fillon gjithmonë nga modelimi i elementeve dentarë; lidhet baza për cementimin virtual tek implanti dhe kryhet dizenjimi i komponentit protetik.

IDI Base është projektuar për të ofruar një mbështetje të qëndrueshme për strukturën e zirkonit, ka një funksion anti-rrotullues për ta bërë uniform pozicionimin e tij dhe gjeometrinë e lidhjes protetike (më specifikisht atë të cilindrit hekzagonal) dhe është realizuar me saktësinë e rrotullimeve me kontroll numerik.

Në tre zgjidhje të ndryshme të marra në konsideratë, në këtë rast janë realizuar respektivisht tre lloje protezash: në monkonët metalikë të zgjidhjes së parë janë krijuar dy kurora provizore në PMMA (polimetil metakrilat); në monkonët në zirkon me gropëz të zgjidhjes së dytë janë prodhuar dy kurora në zirkon monolitik me indikacione në ngjyrën e elementeve; te monkonët në zirkon pa gropëz të zgjidhjes së tretë janë realizuar dy kurora në zirkon me opacitet mesatar.

Modeli në të cilin kontrollohen punimet është realizuar me teknikën fotostereolitografike në rezinë specifike për sektorin stomatologjik. Për llojin  e punimit që duhet kryer një pjesë e rezinës është zëvendësuar me materialin e silikonit duke respektuar profilin gingival.

Monkonët dhe punimet respektive në modele shfaqen siç janë paraqitur në imazhet e mëposhtme.

Prova në gojën e pacientes konfirmon cilësinë për përshtatjen dhe kufizimin gingival e sidomos, diversitetin e rehabilitimeve. Provizori në PMMA në monkonë në metal të kufizuar ka një pamje të pëlqyeshme me limite të shtresëzimit të materialit.

Monkonët në zirkon pa gropëz me kurora në zirkon pasi janë përfunduar për të përmbushur kriteret e morfologjisë dhe shtresëzimit sipërfaqësor vestibular janë ato që kanë dhënë një rezultat më të kënaqshëm nga të gjitha këndvështrimet.

Ky punim na lejon që të krahasojmë mundësi të ndryshme protetike të të njëjtit rast klinik që arrihen duke përdorur një workflow dixhital me një bashkëpunim të drejtpërdrejtë ndërmjet stomatologut, teknikut të dhëmbëve dhe qendrës së frezimit që perfeksionon, thjeshton dhe përforcon praktikën klinike duke vlerësuar punën e profesionistit edhe në sytë e pacientes.

Falënderohen për artikullin doktor Gianfranco Paolini, tekniku i dhëmbëve Davide Ronchi, Qendra e frezimit SORRIDI (IDI EVOLUTION).

Përktheu: Valbona Spahia

Për të votuar duhet të vendosni kredencialet tuaja në Medikey

Interesant ( 35 votim / mesatar 3 )