Vlerësimi i kushteve periodontale tek individët e moshuar

Nga Lara Figini

Periodontiti është një sëmundje kronike, që progredon gjatë jetës së një individi dhe duke qenë se po shkojmë gjithnjë drejt një zgjatjeje të jetës mesatare kemi gjithnjë e më shumë persona të moshuar që duke u plakur i ruajnë dhëmbët e tyre natyralë. Periodontiti pra do të shtohet (Eke et al., 2020) dhe do të jenë gjithnjë e më të shpeshta trajtimet periodontale të nevojshme te të moshuarit.
Megjithatë, kërkimi mbi këtë argument është i dobët. Në fakt për shumë kohë të moshuarit janë konsideruar individët me moshë mbi 50 vjeç, prandaj motivet për të studiuar personat mbi 80 vjeç kanë qenë të pakta (Persson, 2017).
Në dekadat e fundit, faktorët si një asistencë më e mirë shëndetësore dhe një higjienë më e mirë kanë çuar në përmirësimin e pritshmërive të jetës me pasojë numrat në rritje të shpejtë të të moshuarve.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Në një studim të fundit, të publikuar në Journal of Clinical Periodontology, autorët kanë dashur të hetojnë prevalencën e sëmundjeve periodontale dhe peri-implantare te të moshuarit në Gjermaninë jug-perëndimore, duke ekzaminuar lidhjet me faktorët socio-demografikë dhe duke eksploruar tendencat që lidhen me moshën.
Personat e përshtatshëm që kanë lindur përpara 1920 janë identifikuar nga regjistrat e popullsisë së Gjermanisë jug-perëndimore. Në total janë vlerësuar 55 të moshuar në shtëpi ose në strukturat e asistencës infermierore. Prej tyre, 35 kishin ende denticion natyral, 33 i janë nënshtruar ekzaminimit periodontal.
Janë regjistruar edhe implantet te dy pacientë edentulë.

Rezultate
Nga 55 të moshuar në total (mosha mesatare 101,2 ± 1,57 vjeç dhe 83,6% gra), 20 të moshuar kanë rezultuar edentulë, nga të cilët dy gra kanë marrë trajtim implantar. Të moshuarit me dhëmbë natyralë kanë rezultuar 35 me 332 dhëmbë natyralë dhe moshë mesatare 101,0 ± 1,32 vjeç. Pjesa më e madhe e personave që kishin ende dhëmbët kanë rezultuar jo duhanpirës ose ish duhanpirës (96,8%) dhe një i moshuar mund të klasifikohet si obez (BMI ≥30).

Rreth gjysma e tyre jentonte ende në shtëpi dhe për to nuk njihej paaftësia. 88,6% merrte kura infermieristike, të nivelit të asistencës mesatare ose të rëndë. Pjesa më e madhe e të moshuarve ka deklaruar se i lan dhëmbët një ose dy herë në ditë. Asnjë i moshuar nuk përdorte mjetet ndihmëse për pastrimin interdentar si furçat interdentare apo filli.
Thellësia mesatare e sondimit ka rezultuar 2,7 ± 0,8 mm; humbja mesatare e ngjitjes klinike me 4,2 ± 1,7 mm. Në 3% të të moshuarve ishte e pranishme një lëvizshmëri e madhe e dhëmbëve (shkalla 2 apo 3) dhe përfshirja e furkacioneve. Sipas klasifikimit të CDC/AAP, 25,8% e të moshuarve paraqiste një periodontit të lehtë ose mungues, 54,8% e të moshuarve kishte një periodontit të moderuar dhe vetëm 19,4% kishin periodontit të rëndë. Nga 27 implante të ekzaminuara në 5 të moshuar, 59,3% janë klasifikuar si të shëndetshëm, 29,6% paraqiste mukozit peri-implantar dhe 11,1% paraqiste peri-implantit.

Konkluzione
Nga të dhënat e këtij studimi, që duhet të konfirmohen me punime të tjera analoge, mund të dalim në përfundimin se te të moshuarit ka një mbizotërim të sëmundjeve periodontale në mënyrë të moderuar të rënda.

Implikime klinike
Në gjendjen aktuale, shëndeti oral është klasifikuar si i suksesshëm në 14,3% të të moshuarve por është parashikuar një rritje e mundshme. Në një shoqëri ku po shtohen gjithnjë e më shumë të moshuarit edhe stomatologu duhet të drejtojë vëmendjen drejt kësaj grupmoshe duke modifikuar mënyrën e trajtimit, për të kënaqur nevojat e veçanta të popullsisë më të moshuar.

Për më tepër:
Eke PI, Borgnakke WS, Genco RJ. Recent epidemiologic trends in periodontitis in the USA. Periodontology 2000 2020;82(1):257-67.
Persson GR. (2017). Dental geriatrics and periodontitis. Periodontology 2000 2017;74(1):102-15.
Sekundo C, Langowski E, Kilian S, Frese C. Periodontal and peri-implant diseases in centenarians. J Clin Periodontol 2020;47:1170-9.

Përktheu: Valbona Spahia