Frakturat dentare të diagnostikueshme me CT cone beam

Frakturat gjatësore të dhëmbëve (LTF) me shtrirje në rrënjë (pra, dhëmbët e krisur, dhëmbët e thyer dhe frakturat vertikale të rrënjëve[VRF]) shpesh, kanë karakteristika klinike...

Frakturat gjatësore të dhëmbëve (LTF) me shtrirje në rrënjë (pra, dhëmbët e krisur, dhëmbët e thyer dhe frakturat vertikale të rrënjëve[VRF]) shpesh, kanë karakteristika klinike dhe radiografike të ngjashme, të vështira për t'u diagnostikuar, pasi mund të imitojnë thjesht lezione endodontike.

Simptomat e lidhura me TLF-të mund të ndryshojnë në mënyrë të qenësishme, por pacientët ankojnë gjerësisht shqetësim gjatë përtypjes. Rezultatet klinike të lidhura me VRF-të përfshijnë xhepat periodontalë të thellë e të ngushtë, pasazhe fistuloze dhe dhimbje gjatë prekjes apo goditjes. Xhepat periodontalë të thellë, të izoluar e të ngushtë konsiderohen si tregues të VRF-ve afatgjata dhe patognomonike, të vërejtura në të dyja anët e një rrënje.

Në momentin që dyshohet për frakturë të dhëmbit, rekomandohen një sërë ekzaminimesh klinike dhe radiologjike.

Origjina e LTF-ve janë mikroçarjet e dentinave për shkak të përqendrimit të stresit. Pavarësisht përmasave, formës, drejtimit apo shtrirjes së tyre, çarje të tilla i nënshtrohen kolonizimit bakterial. U raportua edhe se faktorë të ndryshëm biomekanikë janë përgjegjës për përparimin e mikroçarjeve dhe kur vija e frakturës arrin zonën cervikale, ajo bëhet burim inflamacioni kronik në brendësi të indit lidhor. Si pasojë, procesi inflamator lokal shkakton çarjen e indeve periodontale, zhvillimin e një xhepi të thellë, si edhe përthithjen e indit kockor rrethues.

Shumë studime kanë vlerësuar kapacitetin diagnostikues të CT cone beam (CBCT), në krahasim me radiografinë konvencionale për identifikimin e vijave të frakturës në dhëmbë. Megjithatë, ka shumë pak evidenca mbi lidhjen ndërmjet identifikimit të vijave LTF në rrënjë dhe humbjes kockore e shenjave dhe simptomave klinike.

Tipologjia e kërkimit dhe metoda e analizës
Në një studim klinik retrospektiv, autorët kanë krahasuar ndjeshmërinë e skanimeve tomografike të kompjuterizuara cone beam (CBCT) dhe të radiografive periapikale (PA) për zbulimin e dhëmbëve të krisur, të thyer dhe të dhëmbëve me fraktura vertikale të rrënjës (VRF).

Autorët përfshinë 98 pacientë (98 dhëmbë) të diagnostikuar me frakturë gjatësore të dhëmbit (LTF) (dhëmb i krisur, dhëmb i thyer, VRF) përmes vizualizimit direkt pas ekstraktimit dhe me dokumentim klinik dhe radiografik të plotë.

Autorët kanë vlerësuar radiografitë PA dhe skanimet CBCT për identifikimin e frakturave, vijave të frakturave dhe modelet e ndryshme të humbjes kockore të lidhura me këta dhëmbë. Ata kanë përdorur testin McNemar për krahasimin e radiografive PA dhe skanimeve CBCT në vlerësimin e humbjes kockore, si dhe testin Fisher për përcaktimin e lidhjeve statistike ndërmjet llojeve të frakturave dhe të dhënave demografike, klinike dhe referimeve radiologjike. Gjithashtu, ata kanë përdorur një test analize të ndryshueshmërisë për krahasimin e moshës së pacientit me llojet e ndryshme të frakturave.

Si përfundim, nga të dhënat e këtij studimi rezulton se skanimet CBCT ofrojnë më shumë të dhëna mbi frakturat gjatësore të rrënjës, krahasuar me radiografitë PA, duke identifikuar ndryshimet kockore periradikulare.